Als je van de dokter het nieuws krijgt dat je een levensbedreigende ziekte hebt of dat het einde aanstaande is, staat het leven van jou en je omgeving op zijn kop. Dit boek geeft een unieke, eerlijke en soms pittige inkijk in de weg die Ans en Guus gingen, toen Guus hoorde dat hij nog maar kort te leven had; een traject dat uiteindelijk bijna 4 jaar duurde. Het laat ook de rol van de begeleiders zien rondom het levenseinde van Guus, waarbij het gesprek met een buitenstaander vaak makkelijker is dan met intimi. Doel is in vrede overgaan. Alice Majoor (1956) en Parcival van Gessel (1951) zijn begeleiders rondom het levenseinde van de Stichting Lumen (2003). Zij werden ingeschakeld toen Ans radeloos was omdat Guus nergens van wilde weten. Beide schrijvers hebben een theosofische achtergrond, waardoor ze open kunnen staan voor spiritualiteit in de ruimste zin van het woord. Daarnaast is Parcival bisschop (2022) in de Vrij Katholieke Kerk (VKK). Van de rituelen van de VKK kan gebruik worden gemaakt, ook voor mensen van andere gezindten. Ook geestelijken van andere richtingen worden ingeschakeld indien gewenst. Uiteraard staat Lumen ook open voor mensen die geen spirituele behoefte hebben. Lumen werkt op basis van giften. De opbrengsten van dit boek zijn deels ten bate van het KWF en deels ten bate van het werk van de stichting Lumen. www.stichtingLumen.nl

In deze ‘kleine gids voor een vervuld leven’ verkennen we op verschillende wijzen hoe we regie over ons leven kunnen voeren en hoe we samen met anderen tot het goede doen kunnen komen en een vervuld leven kunnen ervaren. Zij biedt ons voedsel voor de ziel dat we kunnen verteren en dat ons inspiratie en energie kan geven het leven blijvend aan te gaan. Het kan ons ertoe brengen de regie in ons leven te nemen en daarmee tot een bezield wezen te worden. Wat ertoe doet kan de voorrang krijgen en ons zoeken naar de goede volgende stap kan een fundament vinden.

Wat heeft mij bewogen om over eenzaamheid te schrijven?Je kunt niet over iets spreken of schrijven als je het niet zelf hebt doorgemaakt. Eenzaamheid in zijn vele vormen is dan ook geen theorie voor mij. Ik kan er nu pas over schrijven, nu ik grotendeels door mijn leven heen ben.Ik heb wel ervaren dat je het niet kunt oplossen door afleiding te zoeken. Waar leid je je vanaf? Kunnen eenzaamheid en leed ook zinvol zijn?Zéér zeker kun je dan iets betekenen voor je medemens. Wat je zelf doorleden hebt, wordt tot liefdevol begrip en dat is voelbaar!Maar is het zinloos? Of is het een leerschool? En waartoe leidt het dan?Vaak pas in grote nood rijzen vragen op naar de zin van het leven.Dat is dan ook mijn drijfveer om erover te schrijven, te trachten ook een andere kant van eenzaamheid te belichten, vanuit de geestwetenschap (kennis van de geest).Misschien kan inzicht in ons aardse leven en in het leven na de dood ons het perspectief geven dat eenzaamheid niet zinloos is!Waarachtige liefdemaakt eenzaamheid draaglijk.De ander wezenlijkin je bewustzijn meedragen,dat is voelbaar.Leed en eenzaamheid zijn moeilijk van elkaar te scheiden ze doorkruisen elkaar vaak. Toch heb ik geprobeerd ze in twee afzonderlijke boeken weer te geven, die kort na elkaar zullen verschijnen. De titel van het andere boek is Kan lijden zinvol zijn?

Woorden vinden om over leed en verdriet te schrijven, en om vervolgens warmte en liefde toe te voegen aan die woorden is een worsteling! Er is zoveel leed in de wereld en in ons persoonlijk leven. Zien we nog toekomst? Is het niet vaak zo dat we in onze diepste wanhoop de 'hemel' om hulp smeken? Merken we het ook op als die hulp ons gegeven wordt? Moeten we door het lijden heen om 'ziende' te worden zodat we ons aardebestaan in een breder verband kunnen plaatsen tot over de dood heen? Misschien kan inzicht in ons aardse leven en in het leven na de dood ons tot het vermoeden brengen dat lijden niet zinloos is! Dat het aardeleven van levensbelang is. Wat we hier op aarde ontwikkelen, ons eigen maken, draagt vrucht in het leven na de dood. Leed en eenzaamheid in zijn vele vormen zijn voor mij geen theorie; ik kan er dan ook pas over schrijven nu ik grotendeels door mijn leven heen ben. Mijn oprechte wens is dat dit boek enig perspectief mag bieden om het leven draaglijker te maken. Geluk is een ongrijpbaar moment, een lichtstraal welke de duisternis doorklieft, het laat zich niet binden, het laat zich niet vangen.

Licht glimlachte en zei: 'Zie je deze boom? Elk blad, elk takje, elk stukje van de schors en elke wortel is uniek. Allemaal zijn ze verschillend van elkaar, toch vormen ze samen de boom. Doordat ieder deel van de boom doet waar het 't beste in is, leeft de boom in jouw wereld en leeft elk blad en elke tak.' Het kind keek naar de boom en zei: 'Dat begrijp ik.' Licht vertelde: 'Als een blad probeert om schors te zijn, verschrompelt het. Als een tak zich niet wil verbinden met de stam, wordt hij dor en breekt hij af.' 'Dat begrijp ik ook,' zei het kind. 'Precies zo is het met de mensen.' Licht is een vertelling over de essentie van ons mens-zijn: in heldere beelden wordt verhaald dat wij alleen maar werkelijk kunnen leven als we de verbinding zoeken met onszelf en al het andere - van hart tot hart. Licht is een krachtig uitgangspunt voor een antwoord op de vraag hoe om te gaan met persoonlijke problemen en met spanningen wereldwijd.